Blog – Most at maxim

Mijn dochter moet na de brugklas mavo/havo naar de havo.”, zegt een moeder vastbesloten tegen mij tijdens het intakegesprek voor huiswerkbegeleiding. De gedrevenheid van deze moeder brengt me uit balans. Voordat ik kan reageren, gaat ze verder: “Ze kan het makkelijk. Alleen door wat er thuis is gebeurd, haalt ze nu slechte cijfers.” De boosheid en verontwaardiging van moeder zijn voelbaar. Haar dochter is niet bij het gesprek aanwezig. Het standpunt van moeder neem ik ter kennisgeving aan en schrijf haar dochter als leerling voor de huiswerkbegeleiding in.

In dezelfde week ontmoet ik een andere moeder van Koerdische afkomst. Via een tolk vertelt ze mij haar verhaal. Haar dochter die praktijkonderwijs als middelbare schooladvies heeft gekregen, terwijl haar tweelingzusje mavo als advies heeft gehad, zit naast haar. “Ik gun mijn dochter beter.” Moeder vertelt verder: “Ik weet dat zij beter kan leren rekenen. Ik geloof in haar.” Moeder kijkt liefdevol naar haar dochter die nu nog in groep 8 zit. “Kunt u haar helpen?”, vraagt moeder.

Viktor Frankl, de grondlegger van een therapie om meer zin in het leven te ervaren, sprak over het principe ‘most at maxim’ als de manier om met andere mensen om te gaan. Als we in het kunnen van de ander geloven, ontstaat er ruimte voor de ander om te groeien naar het voor de ander maximaal haalbare. Dat maximaal haalbaar is voor ieder mens uniek. In een video uit 1972 legt Frankl zijn principe uit door woorden van Goethe te herhalen: “If we take man as he is, we make him worse; if we take man as he should be, we make him capable of becoming what he can be.”

Twee moeders met op het oog vergelijkbare vragen tijdens het intakegesprek. In de praktijk is er een wereld van verschil. ‘At maxim’ is voor de ene moeder het hoogst haalbare schoolniveau voor haar dochter waarbij tijdens de huiswerkbegeleiding blijkt dat de dochter voortdurend op haar tenen moeten lopen. Voor de andere moeder is ‘at maxim’ haar dochter de ruimte geven zodat zij beter kan leren rekenen. Tijdens een van de rekenlessen zegt dit meisje tegen haar leerkracht ‘Ik snap deze breukensom nu voor het eerst”.

Van betekenis-zijn voor de ander betekent niet dat we een ander moet helpen om aan onze verwachtingen te voldoen, maar de ander de ondersteuning geven om zijn talenten te laten zien. Vanuit goede intenties en het beter weten, is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan.

 

Ellen van Son

26 februari 2018